Tworzenie bloków
SM-70
Urządzenie samostartujące
SM-70 były używane na granicy wewnątrzniemieckiej (nie w Berlinie) w latach 1971-1984. Łącznie zainstalowano około 60 000 SM-70 na długości 447 km. NRD robiła wszystko, by utrzymać istnienie tych "maszyn do zabijania" w tajemnicy.
SM-70 to mina przeciwpiechotna odpalana za pomocą drutu. Lej odpalający zawiera 80 stalowych odłamków o wymiarach 4x4 mm, które są wystrzeliwane przez ładunek 100 gramów materiału wybuchowego TNT. Odłamki mają zasięg 120 m i rozrzut boczny 15 m. Mina była śmiertelna w zasięgu 10 m.
| Pochodzenie: | NRD |
| Czas pracy: | 1971-1984 |
| Moc wybuchowa: | 110 gramów TNT |
| Zasięg: | 120 m rozpiętość 15m |
© MUZEUM ZIMNEJ WOJNY
Schematyczne przedstawienie SM-70
© Point Alpha Memorial
Michael Gartenschläger (1944-1976)
Istnienie samostrzałów stało się znane dzięki Michaelowi Gartenschlägerowi. Gartenschläger, obywatel NRD, został aresztowany w 1961 roku za udział w protestach przeciwko reżimowi SED i skazany na dożywocie. W 1971 r. rząd federalny wykupił jego wolność i został deportowany do Republiki Federalnej. Następnie zaangażował się jako agent ucieczkowy i pomógł 31 osobom uciec z NRD. 30 marca 1976 r. zdemontował SM-70 i sprzedał go wraz ze swoją historią życia magazynowi DER SPIEGEL. Kiedy Gartenschläger próbował ponownie zdemontować samostrzelne urządzenie w nocy 1 maja 1976 r., czekała już na niego specjalna grupa zadaniowa MfS i została zastrzelona. Historia Gartenschlägera wywołała wielkie poruszenie opinii publicznej w Republice Federalnej i z powodu nacisków politycznych reżim SED zdemontował SM-70 w 1984 roku. Niemniej jednak granica wewnątrzniemiecka pozostała śmiertelnie niebezpieczną granicą między Wschodem a Zachodem do 1990 roku z powodu ciągłego używania min i uzbrojonej straży granicznej.
© Image WikiCommons
