Wapensystemen
S-75 "Dwina
Geleid oppervlakte-luchtraketsysteem
De S-75 is een luchtdoelraket die halverwege de jaren 1950 door de Sovjet-Unie werd ontwikkeld. Het kon in een paar seconden tot Mach 3 versnellen en was dus in staat om straalvliegtuigen op zeer grote hoogte aan te vallen. Het werd beroemd toen op 1 mei 1960 het U2 spionagevliegtuig van de Amerikaanse piloot Francis Gary Powers boven de Sovjet-Unie werd neergeschoten met dit type raket. De S-75 werd gebruikt door alle Warschau Verdragsstaten en is vandaag de dag nog steeds een van de meest gebruikte luchtverdedigingssystemen.
| Oorsprong: | Sovjet-Unie |
| Inbedrijfstelling: | 1957 |
| Lengte: | 10,78 m |
| Gevechtsgewicht: | 2391 kg |
| Rijden: | Vaste aanjager, raketmotor met vloeibare stuwstof |
| Snelheid: | 885 m/s |
| Bereik: | 7-43 km |
| Serviceplafond: | 1000-30.000 m |
© KOUDE OORLOG MUSEUM
Vizieren van de Sovjet P-12 zoekradar voor het FlaRak-complex S-75
De S-75 wordt radiografisch bestuurd vanaf een grondstation. Doelbepaling gebeurt met radar vanaf de grond. Een S-75 raketbasis bestaat gewoonlijk uit zes raketlanceerinrichtingen en een radar- en controlestation van waaruit de raketten worden bestuurd. Het geleidingssysteem kan slechts één doel tegelijk identificeren en er met drie raketten op aanvallen. Om ontwijkende manoeuvres van de piloot tegen te gaan, wordt er meestal gekozen voor een interval van zes seconden tussen de lanceringen. Pas na afloop van de vluchttijd kunnen nieuwe raketten worden gelanceerd of kan een nieuw doel worden verworven.
© Afbeelding WikiCommons
Luchtfoto van een S-75 raketbasis in Cuba, 1962
Deze opvallende vorm was gemakkelijk te herkennen voor vijandelijke luchtverkenners. Hier is een foto van een Sovjet S-75 positie in Cuba tijdens de Cubaanse Raketcrisis in oktober 1962.
© Beeld NARA
